ســــ ـــــ ــــــاده...بــــرای خــــ❥ــــودم...

متنفرم
از روزائی که
دلم واسه کسی که دلی واسه تنگ شدن نداره
.
.
.
تنگ میشه . . .
متاسفم برای خودم و دل خودم...​

 

وقتـــے میــــرو ے حــواستـــ باشـــב!!!

حتمــا خـבانگهــ בار بگــویـــے

تا خــבا حواسشــ را بیشتــر بهـ مــ טּ بـב هـב....

آخــر میـבانــے !!!
خــבا بهـ هواے تو مرا رهآ کرבه استــــ..​

 

یـــه لحظه هاییــــ تو زندگیت هست که سرجمع چند دقیقه هم نمیــشهــ


امــــا یادش یـــه عمر آدمـــو داغون میـــکنهـــ....​

 

یـــــــــــــه جــــــــــــورے فـــــــــــــراموشت میکنمـــــــــــــ....
یـــــــــــــــــــــه جــــــــــــورے ازتـــــــ میگذرمــــــ....
که خودتــــــــــــــــــم شــــــــــــــــک کنی یه روزی همه زندگیـــــــــــــــــــــــــــــم بودے!!!!​

 

قلم، میـلرزد روی ورق !!
می دانم از من بدت می آیـــد !
من قــلمـــی زهر آلود دارم که با نوشــته هایم … قلبــــــت را ،
خاطرات شیـــرین گذشــته ات را ،
آن گوشه ی تاریـــک دلت را مورد حمله قرار مـــﮮ دهم !
مــو را بر تنت سـیـخ مــﮮ کنم ،
گلوله اﮮ درون گلویـت می گذ|رم ،
عرقی روی پیشانیـــت مــﮮ گذارم ! مـــن را ببخــــش !​

 

از تـنـهـــایـی مـن کـه مـی گـذری گـوشـهـایـت را بـگـیــر و چـشـمـهــایـت رابـبـنـــد ایـنـجــاسـکـــــوت ، آدم را کـــرو بـی هـمــزبـانـی ، آدم را دیــوانـه مـی کـنـــــــد...​

 

آدم ها تنها که نباشند میرونــــــد……!
تنها که شدند برمیگردنـــــــد……!!!
وقتی برگشتند لایق یک جمله اند :​

“هرررررررررررررررررری”​

 

سوز می آمد…سردم شد…!

برف بود و برف…

بافتم و بافتم…

تارهای “رویا” را به جان پودهای “کمبود”…

کم داشتمت…!

بافتم… رج به رج…

“خیالت” را…

بر تن عریان “تنهاییم”…

و…انگار بودی…!

گرم که نه…

آب شدم… از شرم حضورت…!​

 

​

میروے...

مــن هم برای اینــکه راحت تـــر بروے...

میگویــم: "برو؛خیــالی نیست"

...امــــا...

کیست که ندانــــد...

بی تــــــو...

تنــہــا چیــزے که هست...

"خیـــال توست".....!!

 

خیلی از آدم هایی که دوست دارن با شما باشند ؛

از روی علاقه به شما نیست ،

صرفاً به خاطر این که چشم ندارند شما را با کسِ دیگری ببینند !

آن زمانیکه مطمئن شدند تنها هستید
تنهایتان می گذارند ... !!!​