تو را نمی توان نقاشی کرد، تو را باید سرود

​

​

تو رو نقاشی کشیدم
به یه رنگِ خوبِ آبی
تو شدی شبیه دریا
یا به رنگِ آسمونِ آبی

تو رو نقاشی کشیدم
با یه رنگِ ارغوانی
دیدم تو، نیلوفری و
حیف تو مرداب بمونی

کشیدم عکسِ تو رو من
سرخ، شبیه رنگِ آتیش
رنگ اون لالۀ قرمز
همون که یه روزی دادیش​

دوباره، تو رو کشیدم
پاک و معصوم، پرتقالی
شبیه، بهارِ نارنج
که توی بهار بخوابی

تو رو من کشیدم این بار
سفید و، بدون رنگی
شبیه عشق، شدی این بار
چه میاد بهت یه رنگی

یا که نه، تو رو سیاه کشیدم
تو رو پیش ماه نشوندم
انگاری خودِ شبی تو
ماه و اشتباه کشیدم

تو به رنگِ زرد شدی و
شدی تو، شبیه پائیز
هر رنگی شدی قشنگ بود
حتی غمگین، مثل پائیز

دیدم که فایده نداره
تو رو نقاشی کشیدن
تو که تصویری نداری
نمیشه، عشق و کشیدن

این شد که، غزل سرودم
از تو و چهرۀ زیبات
می دونم سردِ کلامم
تو ببخش، به رنگ چشمات​

​

منبع:تنهایی​